-Zolder- el misterio

Pinksteren 1980 nadert en de voorbereidingen voor alweer een spannend Kringweekend zijn in volle gang. De bestemming wordt kamphuis de Valentijn in Zolder en op het programma staat natuurlijk een uitleg over de mijnstreek Heusden Zolder.

Nu, bijna voorjaar 2004, wordt diep nagedacht en het archief wordt bekeken en de caravaan ziet er weer indrukwekkend uit. De Toyota Hiace is present, een oranje bestel-eend, een oranje Renault bestelbus, andere privé-wagens en een heuse Simca-Matra vormen de stoet die na 18.00 uur volgeladen de baan op gaan richting de Belgische grens. Het zullen drie en een halve dag enerverende dagen worden.

Voor een juiste inventarisatie van de weekend-bemanning zou weer een ander archief geraadpleegd moeten worden maar voorlopig zijn hier de direkt bekende deelnemers:

LvK, HB, FvdS, LW, LvV, JCr behorend tot de staf en dan de groep waar alles om draait, JS, EH [de Kokpit], JL, YL, kameraad Puntje [Muppets], FBr, AS, BL, [Kickers], MJM en ML [stagiaires], MvdZ [welke groep?], RvdW, EvdW, GlB, AS en nog vele anderen.

In de vroege avond arriveert het gezelschap in de bepaald rommelige en onduidelijke omgeving van de Valentijn. Stille weggetjes en onduidelijke bochten, maar de sfeer zit er in zoals bij elk Kringweekend. En na installatie van het huis wordt het plaatselijk gebeuren zonder ophouden verkend en smaakt de Duvel bijzonder goed. Niemand voelt dat zo maar tegen 03.30 uur in de morgen weten we dat we weekend vieren in een soort moslim-enclave getuige het gebrul van de imam uit de een of andere verborgen moskee-toren.

De vrijdagnacht zit erop en het dorp weet dat er bezoekers zijn. De zaterdagmorgen begint met een inleiding over de mijnstreek. En na de lunch en andere kleine verkenningen van onze omgeving begint de fameuze wandeling naar de afvalberg die niet ver van het kamphuis begint. LV, FvdS, LvV, AS, MJM, LvK, JS, MvdZ, RvdW, EvdW, EH, JS, Puntje, GlB en nog een paar anderen beginnen de tocht naar boven. En boven is het een schoon uitzicht en komen we een doodstil en verlaten spoorwegemplacement tegen. Twee eenzame wagons wachten ons daar op. LvK: 'in de verte tjilpt de geelstuitedelzanger...'. Men kijkt rond en beklimt de wagons en ook het spoorweghuisje wordt bekeken. En dan...

Met spoorlijnen is het altijd hetzelfde. Men loopt met beide benen op twee rails en is er een wagon of lorrie dan moet er aan gekomen worden. Even kijken of het rijdt en vaak meerijden natuurlijk. RvdW komt als eerste vrolijk hippend op de rails naar ons toe. Op enige afstand staan JS en LvK toe te kijken terwijl anderen eerst nog eens nieuwsgierig rondkijken. Maar dan volgt er actie.

RvdW zal eens zien of er misschien een wagon losgekoppeld kan worden, hierin bijgestaan door deskundig advies van JS en wat later door AS. Intussen is FvdS al op de wagon geklommen, vast om een nog beter uitzicht te hebben op de mooie omgeving. Dan klimt ook JS op de wagon. Intussen is het loskoppelen met succes verlopen en valt alleen te bezien of men 20 000 kg op weg kan krijgen. Wat niet te zien is, is de lichte glooiing in het terrein die ons clubje een handje mee zal helpen. Met vereende krachten wordt dan een poging ondernomen om het gevaarte in beweging te zetten...en het lukt. Wat helaas niet meer lukt is de wagon te stoppen en al gauw slaat de vreugde om in ontzetting. Op tijd weten FvdS en JS van de wagon af te springen en verbijsterd kijkt het gezelschap toe hoe de wagon in z'n eentje op reis naar beneden gaat en uiteindelijk in een flauwe bocht uit het zicht verdwijnt. Sinds gisteren, 28 januari 2006, is pas bekend dat R vd W ons José van de wagon afgetrokken heeft. Nou, daar mag José R vd W haar hele leven dankbaar voor zijn.

Wat nu? Onmiddellijk is er een bijeenkomst van leiding en betrokken deelnemers en gezamelijk wordt er besloten het kamp níet op te breken. Duidelijk is dat er geen sprake is van kwade opzet maar iedereen is er zich van bewust dat met zoiets de meest erge dingen kunnen gebeuren. Én...waar ging de wagon heen? LVM en EH besluiten op onderzoek uit te gaan en ontdekken dat het spoor zelfs een binnenweg kruist. Het idee dat er een auto had kunnen passeren terwijl de wagon ongemerkt in aantocht is, is huiveringwekkend, maar er is niets te zien en te horen. Aan de linkerkant van de weg gaat het spoor verder en de twee besluiten voorzichtig naast het spoor te rijden om vervolgens de wagen weg te steken en de rest te voet te doen. Dan doemt er een enorm ijzeren hek op en het is duidelijk. Het hek was dicht en is aan flarden door de wagon die daar onvoorzien aan komt. Ze besluiten gezien de doodse stilte op het terrein en de afwezigheid van mensen het terrein te betreden. Even later zien ze de wagon die tot stilstand is gekomen door een ferme botsing met andere wagons. De ravage aan de wagons is enorm gezien de schroothoop van ijzer en hout tussen de twee wagons. Ijlings maken ze zich uit de voeten om verslag uit te brengen. De spanning is enorm maar het gezelschap kan gewoon niet gaan en het weekend wordt voortgezet in Kringtraditie. Programmas, fuifen en pintjes en een voorzichtig onderzoek naar de activiteiten van de mijn met pinksteren. LVM en EH doen dat middels informele gesprekjes met mijnwerkers in de plaatstelijke horeca.

Op de tweede pinksterdag vertrekt de groep naar het openluchtmuseum van Bokrijk. Intussen is nog steeds niets vernomen over een ongeluk en nog in spanning maar ook met opluchting begeeft de caravaan zich naar de nederlandse grens. Eenmaal over de grens begint de spanning weg te vallen.

De dag ná pinksteren 1980 breekt er een mijnstaking uit in heel Belgisch Limburg. Een misterie dat het weekendclubje onverwacht goed van pas komt.

Maart 2004, de mijnen zijn allemaal dicht, we zijn 24 jaar verder en de club van toen is tussen de 40 en 50 jaar. Ooit zullen er nog fotos van 1980 op de pagina verschijnen. Nu nog niet.

Begin 1991 kwam het bericht dat de mijnen van Zolder voor de allerlaatste maal bezocht konden worden en de Kring was er. Misschien als een hommage aan de mijnen, aan de onvergetelijke herinnering aan het plaatsje Zolder [Heusden Zolder], hoe dan ook een Kringdelegatie ging op pad. En dit was de delegatie die bijna 11 jaar later weer Zolder bezocht....